میکروپیگمنتیشن یک نوع خالکوبی نیمه دائمی است که با هدف زیباسازی چهره در نواحی مانند ابروها، بن‌مژه و لب‌ها انجام می‌گیرد. دقت و مهارت تکنسین در انجام این روش بسیار اهمیت دارد.
آرایش کردن در واقع فرآیند استفاده از انواع رنگ‌ها به منظور بازسازی چهره است. انواعی از مواد و رنگ‌ها که در میک‌آپ استفاده می‌شوند بعد از گذشت تنها چند ساعت، پاک می‌شوند یا اگر ماندگاری بالایی داشته باشند، زیبایی و جذابیت اولیه شان را نخواهند داشت؛ بنابراین اولین راه حل برای دائمی کردن آرایش به خصوص برای آن دسته از افراد که به داشتن آرایش چشم، ابروها یا لب‌هایشان وابسته هستند، میکروپیگمنتیشن است. مکانیسم این فرآیند در واقع اضافه کردن رنگ‌های دلخواه به پوست نواحی مانند لب‌ها یا بالای لب، ابروها و بن مژه پلک چشم است. اگرچه معمولاً رنگ به کار رفته بعد از دو یا چهار سال یا پس از زایمان از بین می‌رود، برخی از انواع رنگ‌ها ماندگاری همیشگی دارند. در واقع میکروپیگمنتیشن فرآیندی مشابه با خالکوبی اشکال روی پوست بدن است، اما تفاوت اصلی در نوع رنگ‌های به کار رفته و ماندگاری آنهاست.
میکروپیگمنتیشین چیست؟
تعاریف مختلفی برای توضیح فرآیند میکروپیگمنتیشن وجود دارد، اما مفهوم کلی همه آن‌ها استفاده از تکنیک‌ها و مواد خاص در پوست صورت است که باعث یک آرایش نیمه‌دائمی می‌شود و به عبارت بهتر نوعی خالکوبی به حساب می‌آید. این روش گاهی هم به عنوان یک روش درمانی زیبایی برای تغییر شکل و اصلاح نواحی آسیب دیده پوست صورت انجام می‌شود.
نکته جالبی که وجود دارد این است که میکروپیگمنتیشن یک روش جدید نیست بلکه آنطور که از شواهد تاریخی برمی‌آید، صد‌ها سال پیش ملکه کلئوپاترا نیز رنگ‌های طبیعی مانند فندق، پوست گردو و زغال را با استفاده از اجسام نوک تیز به نواحی ابرو و پلک چشم تزریق می‌کرد. میکروپیگمنتیشن که فرآیند تکامل یافته‌تر خالکوبی‌های دائمی است نزدیک به پانزده سال است رواج یافته و به عنوان جایگزین مواد آرایشی مثل مداد ابرو، خط چشم و رژ لب استفاده می‌شود.
چه کسانی میکروپیگمنتیشن را انتخاب می‌کنند؟
معمولا افراد با دلایل مختلفی به سراغ این روش زیبایی می‌روند، عده‌ای با دلایل درمانی به سراغ این روش می‌روند، مثلاً به دلیل وجود اسکار‌ها یا ریزش مو به دلیل شیمی‌درمانی یا موارد مشابه. دسته‌ای دیگر از افراد، اما صرفاً به دلیل دائمی شدن آرایش این روش را انتخاب می‌کنند. به هر حال تقاضا برای میکروپیگمنتیشن به طور عمده به دلایل زیر رخ می‌دهد:
- حساسیت افراد به انواع مواد آرایشی
- کمبود وقت برای انجام آرایش هرروزه
- با هدف برجسته سازی یا مشخص کردن خط لب‌ها
- افراد حساس و دارای وسواس قرینگی
- افراد دارای چربی پوست شدید که مواد آرایشی موجب تشدید ترشح چربی در آن‌ها می‌شود
میکروپیگمنتیشن چگونه انجام می‌شود؟
اولین قدم در انجام میکروپیگمنتیشن انتخاب تکنسین با مهارت و دقت بالاست. یک تکنسین ماهر می‌تواند در خصوص ضروری بودن یا نبودن این روش، موادی که برای آن استفاده می‌شود، مواد مناسب برای انواع پوست و نتیجه نهایی کار، به شما مشاوره دهد. بعد از اینکه نوع مواد و رنگ براساس تنالیته پوست شما انتخاب شد، با استفاده از یک مداد آرایشی یک طرح ابتدایی در ناحیه مورد نظر ترسیم می‌شود. ممکن است برای این که نتیجه کار بهتر درک شود تصاویری هم قبل و بعد از انجام میکروپیگمنتیشن یا هاشور توسط تکنسین گرفته شود.
مرحله بعدی ترکیب رنگ‌ها و بدست آوردن رنگدانه مناسب برای تزریق به پوست است. این ترزیق بوسیله سوزن‌های باریک و استریل (ضدعفونی شده) به پوست ناحیه مورد نظر انجام می‌شود. بسته به حساسیت ناحیه مورد نظر و آستانه تحمل درد شما ممکن است تکنسین از پماد‌های بی حسی برای کاهش درد استفاده کند. این فرآیند براساس حساسیت ناحیه‌ای که قرار است میکروپیگمنتیشن روی آن انجام شود و همچنین سرعت و مهارت تکنسین بین دو تا چهار ساعت طول می‌کشد. ماندگاری آن در افراد مختلف بسیار متفاوت است، اما به طور معمول رنگدانه‌های تزریق شده بین ۱۲ تا ۱۴ ماه ماندگاری خواهند داشت.
مراقبت‌های پس از میکروپیگمنتیشن
بعد از انجام میکروپیگمنتیشن نیاز به استراحت یا گذارندن دوره نقاهت وجود ندارد، بنابراین شما می‌توانید بلافاصله به انجام فعالیت‌های روزانه خود بازگردید. البته رعایت برخی دستورالعمل‌های مراقبتی بعد از انجام این روش ضروری است که در اینجا تعدادی از آن‌ها آورده شده است:
- پرهیز از قرار گرفتن در معرض نور مستقیم خورشید
- پرهیز از استفاده از لنز‌های چشمی‌برای چند روز (در مورد میکروپیگمنتشین در ناحیه چشم)
- تماس نداشتن ناحیه با آب برای چند روز و پرهیز از ورزش‌های آبی برای چندین ماه
- عدم استفاده از مواد آرایشی در ناحیه مورد نظر برای سه تا پنج روز
عوارض میکروپیگمنتیشن
همانطور که اشاره شد مواد به کاررفته در میکروپیگمنتیشن ممکن است در برخی از افراد واکنش‌های آلرژیک ایجاد کنند. این مورد البته بسیار نادر است و برای جلوگیری از این مسئله می‌توان مقداری از مواد را قبل از انجام این روش در قسمتی از پوست امتحان کرد. از طرفی فرو رفتن سوزن‌ها در نواحی مانند ابرو و مژه ممکمن است باعث آسیب دیدن فولیکول‌های مژه شود که این مسئله به مهارت و تکنیک تکنسین هم بستگی دارد. در برخی موارد اگر تکنسین از مهارت کافی برخوردار نباشد ممکن است برش‌های ریز هم در ناحیه ایجاد شود، بنابراین انتخاب تکنسین ماهر برای کاهش عوارض بسیار مهم است. همچنین سوزن‌های به کار رفته باید کاملاً استریل بوده و رنگدانه‌ها از جنس مواد مرغوب و با کیفیت باشند تا از بروز هرگونه عفونت و التهاب جلوگیری شود. به طور کلی با رعایت موارد ذکر شده می‌توان ادعا کرد که میکروپیگمنتیشن یک روش کم‌خطر و تقریباً بدون عارضه به حساب می‌آید.
