موم انداختن یا اپیلاسیون، روشی موقت برای برداشتن موهاست که سبب کندن موها از ریشه می شود. موهای جدید بعد از گذشت ۲ تا ۸ هفته شروع به رویش مجدد می کنند. می گویند اگر از موم انداختن برای چند سال متمادی استفاده شود موهای ضخیم به تدریج نازک تر شده و تراکم شان کمتر می شود.
روش موم انداختن یا اپیلاسیون در خانه
موم انداختن به این صورت انجام می شود که با استفاده از کاردک یک لایه نازک از موم گرم در جهت رشد موها روی پوست مالیده شده و سپس یک پارچه، کاغذ یا زرورق روی آن قرار می گیرد و بعد از مالش، در جهت خلاف رویش موها از سطح پوست برداشته می شود.
هنگام کشیدن نوار موم، نوار را به سمت بالا نکشید. آن را با زاویه ۴۰ درجـه در حالی که با دست دیگر پوستتان را کشیده میکنید، نوار را با یک حرکت سریع بکشید. هر چه نوار سریع‌تر از پوست جدا شود، نتایج بهتر خواهند بود.
♦ چربی‌های پوست شما یک مانع طبیعی بین موم و پوستتان ایجاد می‌کنند. اگر اندکی پیش دوش گرفته اید یا پوستتان را تمیز کرده‌اید، کمی پودر تالک روی نواحی مورد نظر بزنید. این پودر مانند یک مانع عمل خواهد کرد و درد اپیلاسیون را به حداقل می‌رساند.
موهای کدام بخش های بدن را می توانیم موم بیندازیم؟
مناطق شایعی هست که موم انداختن برای آنها انجام می شود: اندام فوقانی، زیربغل، کشاله ران، اندام تحتانی، تنه و ناحیه تناسلی.
توصیه می شود موم انداختن در مناطق زیربغل، کشاله ران و ناحیه تناسلی به دلیل اینکه موهای ضخیم و پرپشتی دارند به دلیل عوارض احتمالی بعدی و تحریک غدد لنفاوی منطقه ای، استفاده نشود.
در داخل گوش، داخل بینی، مژه، پلک، ناحیه تناسلی آقایان و نوک پستان نیز نباید از موم استفاده شود.
عوارض اپیلاسیون
درد، سوختگی با موم داغ، حساسیت تماسی با موم یا پارچه، انتقال عوامل بیماری زا، فولیکولیت، خون ریزی و کبودی، کهیر، پارگی پوست، برآمدگی های قرمز در سطح پوست، فرو رفتن موها به داخل پوست و تغییررنگ قهوه ای در محل رویش موها.
حتما حرارت موم قبل از تماس با بدن باید کنترل شود. احتمال حساسیت به پارچه، کاغذ و خود موم ممکن است وجود داشته باشد که به صورت قرمزی، خارش، تورم و حتی ایجاد تاول می تواند بروز کند.
چه کسانی نباید از مومک استفاده کنند؟
کسانی که تحت درمان با داروهای لایه برداری مثل ترتینوئین و ایزوترتینوئین هستند به دلیل اینکه پوست شان راحت تر دچار پارگی و شکنندگی می شود، بهتر است از موم انداختن استفاده نکنند و مخصوصا از موم انداختن در مناطق مبتلا به زگیل، مولوسکوم، عفونت های قارچی و باکتریال، خال یا پوست تحریک شده، شکاف دار و آفتاب سوخته اجتناب نمایند.
موم؛ انواع و اقسام
موم گرم
استفاده از «موم گرم» شایع ترین روش مورد استفاده است. این موم بلافاصله بعد از استعمال در سطح پوست با پارچه برداشته می شود و از رزین، موم پارافین، شربت گلوکز و عسل ساخته می شود. این روش سریع بوده و برای مناطق وسیعی در یک مرتبه استفاده می شود و روش مناسبی برای انواع موهای ظریف و خشن است و می تواند موهایی با ریشه های محکم و عمیق را برداشت نماید. رویش مجدد موها به صورت ظریف تر رخ می دهد. از مضرات این روش می توان به باقی ماندن موم در سطح بدن، حساسیت پوستی بیشتر و فرو رفتن مو به داخل پوست اشاره نمود.
موم سرد
در این روش، موم به طور آماده روی صفحات پارچه ای یا کاغذی قرار می گیرد و به صورت سرد استفاده می شود. دو برگه که به موم آغشته شده اند را از هم جدا می کنید و مانند روش بالا از آن استفاده می کنید.
نکاتی که هنگام موم انداختن یا اپیلاسیون باید رعایت کنید:
* پیش از استفاده موم باید در قسمت کوچکی از پوست تست حساسیت انجام گیرد.
* حتما حرارت موم قبل از تماس با بدن باید کنترل شود.
* اگر برای اپیلاسیون به آرایشگاه مراجعه می کنید توجه داشته باشید که از موم و کاردک مشترک استفاده نشود.
* از این روش در نواحی مانند نـوک سینه، آلت تـنـاسلــی مــرد، مــژه ها، درون گوش و بینی، پوست تحریک شده، آفتاب سوخته و دارای جـراحت و افــرادی کــه بــه پوستشان کرمهای رتین آ، دیفرین و رنووا زده باشند نباید انجام گیرد.
* برای استفاده از این روش موها باید ۵ میلی متر طول داشته باشند.
* ایجاد سرخی و التهاب خفیف پس از موم انداختن طبیعی میباشد.
* ۱۲ ساعت پس از موم انداختن ناحیه مورد نظر را در معرض نور خورشید قرار ندهید.
* برخی از پزشکان، موم انداختن را در افراد دیابتیک، مبتلایان به وریدهای واریسی یا آنهایی که گردش خون محیطی ضعیفی دارند، توصیه نمی کنند؛ زیرا در این افراد احتمال عفونت بیشتر است.
